تحکیم خانواده یا تحدید زنان!

مدتهاست صحبت از طرحها و برنامه هایی تحت عنوان تحکیم خانواده و اخیرا هم طرح جدید تنظیم خانواده به گوش می رسد. گاهی اوقات ظاهر چنین طرحهایی به نظر خوب و با حسن نیت نسبت به خانمها تهیه شده اند اما در ورای انها حرف و حدیث دیگریست. اخیرا طرحی مبنی بر کاهش ساعت کاری زنان در مجلس وصول شده است (منبع). این طرح پنج سال قبل نیز به گونه ای دیگر مطرح ولی بدلیل بار مالی آن مسکوت ماند:

"شاید نخستین بار 5 سال قبل رئیس‌جمهور خبر داد که برای رفاه بیشتر زنان ساعات کاری آنان کاهش می‌یابد(!!!!!!!!!!!! )، اما به‌دلیل شبهات موجود، دولت از ارائه لایحه در این‌باره به مجلس خودداری کرد و بنا بر دلایلی که اعلام نشد، زوایای مثبت و منفی طرح مسکوت ماند. براساس آن طرح قرار بود تا دوساعت از زمان کاری زنان متاهل کم ولی حقوق کامل به آنان پرداخت شود. همچنین پیش‌بینی شده بود که با تولد فرزند اول، یک ساعت دیگر کاهش یابد و با آمدن فرزند دوم، ساعت کاری دوباره کاهش یابد اما به نظر می‌رسد فشار مالی ناشی از اجرای این طرح بر دولت از جمله موانع اجرای آن باشد." (دقت فرمایید چگونه فرزند آوری را تشویق می کندد)

هم اکنون هرچند این طرح به شکل فوق مطرح نیست و به قول ایشان فقط برای زنان سرپرست خانواده و دارای فرزند کمتر از 7سال و یا دارای فرزند و همسر معلول است اما در خبر دیگر همه زنان مجرد و متاهل را مشمول آن می کند. و البته مساله دیگر محدود کردن شیفت کاری شبانه برای خانمها بجز مشاغل خاص مانند پرستاری را در بر دارد. بنظر دلسوزانه می رسد اما کاهش ساعت کاری زنان و محدودیت کار شیفت شبانه زنان، به معنی عدم رغبت کارفرمایان برای استخدام زنان در آینده خواهد بود (برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید) و این همان چیزی است که عده ای مایلند زنان را از صحنه اجتماع حذف و به کنج خانه ها بکشانند!

سالهای قبل هم لایحه حمایت از خانواده به مجلس رفت که عملا از تعدد زوجات حمایت می کرد هرچند فریاد زنان و مخالفان طرح به جایی نرسید . (در پستی دیگر به برخی مضامین طرح تعدد زوجات و نیز شرایط عقد دائمی اشاره میشود که چگونه یک زوج را فقط برای زندگی در شرایط ایده آل تشویق می کنند و با بروز هر مشکلی به هریک از زوجین حق بی وفایی و طلاق می دهند! چیزی که با روح تعهد و تاهل و زندگی مشترک ناسازگار اشت)

در مجموع این طرح ها و لوایح نشان از بی مهری به زنان، قشری که هرگز در این جامعه روی عدل و انصاف را ندید، دارد. طرح جدید تنظیم خانواده مبنی بر افزایش جمعیت نیز کوششها را برای به انزوا کشیدن زنان دوچندان کرده به گونه ای که محدویتهایی در آزمونهای ورودی استخدامی و دانشگاهی ایجاد کرده اند.

از این عقب گرد تاریخی از صمیم قلب متاسفم و امیدوارم این خانمهایی که اکثرا رد پایشان در این برنامه ها مشهود است و همیشه بلند گوی حمایت از اینگونه طرح ها را در اختیار گرفتند کمی سر عقل بیایند و بیشتر از این مایه شرمساری ما از جنسیتشان نشوند و امیدوارم سایر دست اندرکاران نیز فریاد عدالتخواهی زنان را بشنوند و کمی وجدان خود را بیدار سازند. در آخر هم امیدوارم زنانی که فریب ظاهر برخی از این طرحها را می خورند و با شور و شعف خاصی آن را دنبال می کنند با تعمق بیشتر به آسیب شناسی و تاثیرات آتی و پنهان آن بپردازند.